Categorie: Geen categorie

Je lichaam maakt je karakterstructuur zichtbaar. Je karakterstructuur ontstaat niet toevallig. Door je emoties neemt je lichaam een speciale houding aan. Elke uiting van je lichaam, of het nu sterk of zwak, gespannen of ontspannen, recht of gebogen is, heeft een betekenis en een geschiedenis; de hoedanigheid van je handdruk, je houding, de blik in je ogen, de toon van je stem en de manier waarop je beweegt. Het is je emotionele biografie. Je wordt geboren met het lichaam dat God je gaf, maar je hebt je eigen lichaam geschapen tegen de tijd dat je veertig bent. De storingen, spanningen en beperkingen in je lichaam zijn vaak dezelfde als die van je karakterstructuur. Als je lichaam zwaar en traag is, heb je ook iets zwaars en traags. Als je lichaam onbuigzaam is, ben jij dat ook ergens. Als het star en stijf is ben jij het ook.

Een karakterstructuur kan je bewegingen remmen, waardoor ergens in je lichaam je spieren wringen en strak gaan staan. Ze blijven permanent samengetrokken. Je merkt tot je verbazing dat je ze niet meer naar believen kunt ontspannen. De meeste chronische spierpantsers komen voort uit vroegere onopgeloste conflicten. Onder druk buig je je schouders, je verstrakt, zakt inwendig in elkaar en bevriest. Daar komt nog bij dat je natuurlijke levensadem verstoord kan zijn door die angsten uit je jeugd, je was bang om diep adem te halen. Als die angst voortduurt kan die verstoorde ademhaling de vorm aannemen van een samengeknepen borst en buik segment. Hierdoor kan de angst nog sterker worden door je onvermogen om vrij te ademen. Als je spierpantsers vrijkomen waardoor je ook weer vrij kunt ademen, komen ook de gevoelens die de spanning veroorzaken weer aan het licht

Een man als Reich kun je niet veroordelen. Toch hebben tot dusver vrijwel al zijn commentatoren dat gedaan. Hoewel zij met naam niet anoniem bleven, waren ze psychologisch naamloos. En anoniem geschreven tekst,  daar zal iedereen het mee eens zijn, moet ongelezen in de prullenbak. Want als het over mensen en hun meningen gaat kan de waarheid alleen ter wereld worden gebracht als ‘het gezicht’ en ‘de stem’ van de schrijver er bij geleverd wordt. Maar ondanks dat, zal zij voor de ene lezer van kracht zijn en niet voor de andere. Ik moet toegeven dat Reich zich vaak tegenspreekt. Maar wat mij betreft heeft mij dat nooit gestoord. Integendeel ik hou van tegenspraken. Schijnbare tegenspraken hebben boven alles mijn voorkeur. Liever dan diegene die zijn uiterste best doet zijn mening zonder tegenspraak overeind te houden.

Reich is dus geen mooi schrijver zoals Freud, zijn argumenten zijn minder weldoordacht als die van zijn leermeester. Vaak heeft hij ook iets opschepperigs, maar hij heeft ook een urgentie die mij erg aanspreekt. Het is alsof hij over zijn notitie boekje gebogen, vanaf het front allerlei gewaagde uitspraken doet om het leven van mensen vrijer te maken. Dat is altijd Reich’s streven geweest en naar gelang de tijd verstrijkt heb ik steeds meer het gevoel dat een belangrijk deel van zijn werk onaangeroerd is gebleven. Zijn ideeën doen aan als tijdsbeelden, half begraven in het verleden, maar nog altijd bruisend van leven. Zijn gedachtegoed klinkt nog altijd zo relevant dat ik niet begrijp dat er zo weinig mensen zijn die ooit van hem hebben gehoord.